SP Zutphen maakt zwartboek thuiszorg
Geplaatst op 24 oktober 2013 
De lokale afdeling van de SP in Zutphen komt met een zwartboek over de thuiszorg. Dat meldt De Gelderlander.
 
De regiokrant stelt dat de SP het zwartboek zal verspreiden onder 25.000 huishoudens in de Zutphen. Eerder opende de SP een meldpunt, waar burgers hun klachten over de thuiszorg kwijt konden. Die klachten zijn nu gebundeld in het zwartboek. De SP reageert met het zwartboek op de aanbestedingsprocedures. De SP spreekt van een 'thuiszorgfiasco'.
 
Minachting
Het zwartboek bevat ook de verhalen van (voormalig) medewerkers van thuiszorgorganisatie Vérian. Die organisatie verzorgde voorheen de thuiszorg, maar verloor de aanbesteding van drie kleinere organisaties. Door de aanbesteding raakten veel thuiszorgmedewerkers werkloos, moesten anderen meer werken voor minder loon, en holde de kwaliteit van de thuiszorg in Zutphen achteruit. “Mijn salaris is een fooitje, er spreekt pure minachting uit” aldus één van de thuishulpen in het zwartboek.
 
 
Reactie Teeven op zwartboek RG
By admin On maart 25, 2013
Aan de Voorzitter van de Tweede Kamerder Staten-Generaal

Onderwerp: Reactie op de situatie in de tolken- en vertalersbranche
Bij brief van 19 december 2012 heeft u mij verzocht te reageren op het door de Registergroep aan de leden Vos (PvdA) en Gesthuizen (SP) overhandigde zwartboek, waarin tevens zijn vervat brieven van het Platform Zelfstandige Ondernemers, de Vereniging van Letterkundigen, de Vereniging SIGV-Gerechtstolken en Juridische Vertalers met betrekking tot de aanbesteding van vertaaldiensten en de situatie in de tolken- en vertalersbranche. In deze stukken wordt in hoofdzaak aandacht wordt gevraagd voor de aanbesteding van de bemiddelingsfunctie in de tolken- en vertalersbranche, de samenwerking met de bemiddelingsbureaus, de afnameplicht uit het Register beëdigde tolken en vertalers (hierna: Rbtv), alsmede de geldende tariefsvorming. Lees verder
Ulenbelt overhandigt zwartboek misgelopen kinderopvangtoeslag
07-03-2013
SP-Kamerlid Paul Ulenbelt heeft woensdag ruim 500 klachten van mensen die kinderopvangtoeslag zijn misgelopen overhandigd aan minister Asscher. Toeslaggerechtigden hebben door een wijziging in de regels van de Belastingdienst geen toeslag gekregen voor de opvang van hun kinderen, terwijl ze daar wel recht op hadden.
 
Kamerlid Manja Smits heeft de afgelopen weken een onderzoek uitgevoerd via de website van de SP. Mensen die de toeslag jaarlijks terugvroegen zijn in de problemen gekomen, nu de toeslag alleen nog maandelijks mag worden teruggevraagd. Onder hen zijn veel ZZP-ers met wisselende uren, voor wie de hoogte van de toeslag van maand tot maand verschilde. Voor anderen gold dat ze de toeslag op jaarbasis ontvingen omdat ze het gebruikten als spaarpotje. Deze mensen zijn volgens Smits onvoldoende geïnformeerd over de wijziging.
 
'Deze maatregel is ingevoerd om fraude tegen te gaan. Daar is niets mis mee, maar zorg er dan in ieder geval voor dat mensen op de hoogte zijn. De kwaliteit van de informatievoorziening was nu echt onder de maat, zo blijkt uit ons onderzoek', aldus Smits. Zij wil dat de minister coulant met deze gevallen omgaat en stelt een overgangsjaar voor.

Asscher bleef hameren op eigen verantwoordelijkheid van ouders. Hij weigerde te erkennen dat ook sprake is van een falende communicatie.

Ook FNV Zwartboek Werken in de Bijstand staat vol met misstanden
februari 25, 2013
In 2012 startte de FNV met een enquête onder bijstandsgerechtigden die in het kader van de Wet Werk en Bijstand (WWB) verplicht worden tot het verrichten van werkzaamheden. Op basis daarvan verscheen onlangs het Zwartboek Werken in de Bijstand. De daarin opgenomen kritiek spitst zich toe op langdurig werken beneden het minimumloon, de afwezigheid van perspectief en de verdringing van reguliere banen. Ook wordt door respondenten geklaagd over de slechte arbeidsomstandigheden en intimidatie door leidinggevenden. Lees verder
Tweede Kamer krijgt zwartboek mensenhandel
15-11-2011 11:58  ANP
Schrijfster en onderzoeksjournalist Maria Genova overhandigt dinsdag een zwartboek over mensenhandel aan de Tweede Kamer. Ze vraagt hiermee aandacht voor misstanden bij de aanpak van gedwongen prostitutie. In het zwartboek staan tientallen voorbeelden van wat er allemaal mis gaat in deze branche, zo liet ze weten. Lees verder
Veel misstanden bij werken met behoud van uitkering
13-02-2013
Bijstandsgerechtigden werken steeds vaker met behoud van uitkering. Maar daarbij gaat een hoop mis. Dat blijkt uit het zwartboek ‘Werken in de bijstand: allesbehalve gewoon goed werk’ van de FNV. De vakbond constateert dat er sprake is van verdringing van regulier werk, dat mensen slecht behandeld worden en dat bijna niemand van de bijstandsgerechtigden normaal loon voor reguliere werkzaamheden krijgt.
 
Werken zonder loon, kansen en begeleiding
De FNV ontving meer dan honderd verhalen van bijstandsgerechtigden die werken met behoud van uitkering. In het zwartboek zijn tien verhalen gebundeld. Verhalen die vertellen over de uitzichtloze situatie van mensen, zonder loon, zonder kans op regulier werk en zonder begeleiding.
 
Twee citaten uit zwartboek:
  • ‘De baan die ik nu met behoud van uitkering moet/mag doen, daar ben ik een week eerder voor afgewezen. Het betrof een reguliere vacature met normaal loon.’
  • ‘Ik ging ervan uit dat het een betaalde baan zou zijn. Maar het is een participatieplaats. Twintig uur werk ik voor mijn uitkering en de andere twintig uur krijg ik door een uitzendbureau betaald. Ik kan hier echter nauwelijks van rondkomen, dus ik heb gevraagd of ik niet veertig uur aan de slag kan voor het uitzendbureau. Maar dat kan niet, omdat dat niet volgens de afspraak met de gemeente zou zijn.’
Gemeenten profiteren
Leo Hartveld, vicevoorzitter FNV In Beweging: ‘Uit de verhalen die bij ons binnenkwamen, blijkt dat meerdere gemeenten profiteren van goedkope arbeidskrachten, die geen loon ontvangen, maar werk moeten doen dat bij de gemeenten blijft liggen. Terwijl werk moet lonen. Deze mensen zijn vaak radeloos en voelen zich in een hoek gezet. De FNV staat voor gewoon goed werk, dus werk met een fatsoenlijk loon en een goede begeleiding naar regulier werk, daar moeten gemeenten op inzetten.’
 
Begeleiding in plaats van dwang
De FNV wil dat mensen niet afhankelijk worden van een uitkering. Daarom luistert de begeleiding naar regulier werk nauw. De vakbond ziet dat zij vaak voor langere tijd in werktrajecten worden gehouden die hen niet richting de reguliere arbeidsmarkt begeleiden.
 
Dit levert zowel de bijstandsgerechtigden als de gemeenten uiteindelijk niets op.
Hartveld: ‘Nu wordt er vaak gedreigd met het korten op hun uitkering als ze het aangeboden werk niet doen. Dat is natuurlijk de omgekeerde wereld, ze zouden juist begeleid moeten worden richting een reguliere baan, in plaats van onder dwang productie te draaien.’
 
De FNV gaat via de Lokaalgroepen van de vakbond door met het verzamelen van verhalen over werken met behoud van uitkering.
 
Zwartboek Katholieke Kerk
boekvrijdag 10 juni 2011 Michael Hebeis
De katholieke kerk maakt moeilijke momenten mee. De vele gevallen van seksueel misbruik door leden van de kerk zorgen wereldwijd voor een storm van verontwaardiging. Daarbij komt dat het Vaticaan bijzonder vaag en dubbelzinnig, reageert. Denk aan de zaak van bisschop Roger Vangheluwe die zijn neef lange tijd seksueel misbruikte zowel tijdens zijn priesterschap als in de periode dat hij tot bisschop was gewijd. Lange tijd probeerde hij die zaak stil te houden door het slachtoffer zwijggeld te betalen. Hij kreeg zelfs de hulp van kardinaal Danneels die het slachtoffer vroeg om geen klacht in te dienen omdat dit de reputatie van zijn oom als bisschop zou kunnen schaden en omdat hij na een jaar toch met pensioen zou gaan. Toen de hele zaak uitkwam, wekte dit de woede van zowat alle Belgen, ook van gelovigen. En al waren de feiten op het eerste zicht al lang verjaard, toch verwachtte zowat iedereen dat er een sterk signaal vanuit Rome zou komen om dergelijke praktijken niet alleen scherp af te keuren maar ook om ze voor de toekomst te voorkomen. Dat is niet gebeurd. Vangheluwe moet inderdaad het land verlaten, maar daar blijft het bij. En de paus heeft nog steeds geen officiële richtlijn uitgevaardigd dat dergelijke gevallen van seksueel misbruik van minderjarigen binnen de kerk moeten overgemaakt worden aan de normale gerechtelijke instanties. De kerk blijft daarmee een eigen rechtssysteem hanteren.
 
Er is met de katholieke kerk echter al veel langer een probleem. In Zwartboek Katholieke Kerk met als ondertitel En leid ons niet in bekoring schreef de Duitse advocaat Michael Hebeis een onthullende en vaak onthutsende schandalenkroniek over het streven naar macht van de kerk en de machteloosheid van haar slachtoffers. In zijn boek vertelt de auteur over de donkere jaren uit de eeuwenlange geschiedenis van de katholieke kerk. Daarbij maakt hij brandhout van de pauselijke aanspraak op moreel leiderschap. Hebeis is zelf katholiek en beklemtoont in de inleiding dat hij dit boek niet geschreven heeft uit haat, wraak of afgunst, maar juist omwille van zijn verdriet dat ‘zijn’ kerk zoveel leed kon veroorzaken en zich daar blijkbaar nog steeds niet van bewust is. In die zin geeft het boek niet alleen een historisch overzicht van de misdaden die de kerk beging, maar ook van de oorzaak van haar moreel falen ten aanzien van medemensen die het slachtoffer waren van haar machtsstreven en haar ambitie om zoveel mogelijk ‘zielen’ te bekeren tot het ‘ware’ geloof. Het boek leest dan ook als een compendium van het enorme leed dat de katholieke kerk in de loop van de voorbije eeuwen heeft aangericht en waaruit ze blijkbaar nog steeds geen lessen heeft getrokken.
 
De christelijke leer vraagt ons om naastenliefde te betonen. Maar wie zijn die naasten? In de praktijk waren dat blijkbaar alleen de inwoners van dezelfde stad, gemeenschap en geloof. Dat bleek al bij de eerste kruistocht toen paus Urbanus in 1095 opriep om het heilige land te bevrijden en hij aflaten beloofde voor wie gevolg gaf aan zijn vraag. ‘Eenieder die naar ginder trekt, over de landswegen marcheert of over zee vaart of in de strijd tegen de heidenen het leven laat in gevangenschap, zal zonder zonden vergeven zien’. Ruim 80.000 christenen volgden de oproep op en vermoorden op weg naar het Heilige Land de Joden in Mainz en Speyer. Godfried van Bouillon werd uiteindelijk heer van het heroverde Jeruzalem maar dan wel ten koste van talloze moslims en Joden die op een barbaarse manier werden vermoord in naam van God en zijn plaatsvervanger op aarde, de paus. Bij de vierde kruistocht geraakten de kruisvaarders niet verder dan Constantinopel waar ze orthodoxe christenen uitroeiden. Dat is allemaal lang geleden, maar Hebeis verwijst naar een dergelijke gebeurtenis in 1934 toen Mussolini met zijn leger Ethiopië binnenviel. Daarbij gebruikten de Italiaanse piloten het, internationaal nochtans verboden, beruchte mosterdgas waarmee zowel soldaten als burgers op grote schaal getroffen werden. Er vielen daarbij 730.000 doden. Opvallend was dat de Kerk deze ‘kruistocht’ bejubelde. De Milanese kardinaal Schuster die de fascistische troepen destijds zegende, werd in 1996 door Johannes Paulus II ‘heilig’ verklaard.
 
Een andere constante in het christelijke denken is het felle antisemitisme. Kerkvaders en theologen verkondigen al eeuwen de mening dat de Joden als volk, schuld hebben aan de dood van Christus. Al in 1215 werd op het Vierde Lateraans Concilie beslist dat Joden speciale kentekens moesten dragen. Later werd hen ook verweten hosties te schenden en christelijke kinderen te vermoorden om met hun bloed matses (niet gerezen plat brood) te bereiden. Vanaf 1447 werden speciale ‘Jodeninquisiteurs’ aangesteld en in 1492 het beruchte Verdrijvingsedict waarbij honderdduizenden Joden Spanje moesten verlaten of gedood werden. ‘Het uit oeroude middeleeuwse ideeën ontstane en door de Kerk naar de 20ste eeuw meegebrachte anti-judaïsme mengde zich aan het einde van de 19de eeuw met moderne ideeën en werd de voorloper van het antisemitisme en bijgevolg de aanloop voor de Shoah’, aldus Hebeis. En dat antisemitisme bestaat ook vandaag nog. denk aan Radio Maya in Polen die felle anti-Joodse propaganda maakt en aan de rehabilitatie door de huidige paus van bisschop Richard Williamson van het Pius X-genootschap die stelde dat er hooguit 300.000 Joden gedood waren waarvan niet één in een gaskamer. En het Vaticaan is volop bezig met de heiligverklaring van Pius XII die weigerde om de uitroeiing van de Joden aan te klagen.
 
Van eenzelfde wereldvreemdheid getuigde de uitspraak van Benedictus XVI in 2007 op een vergadering van Latijs-Amerikaanse bisschoppen dat de indianen lang onwetend waren maar uiteindelijk Christus als hun verlosser zagen ‘naar wie zij in stilte hunkerden’. Daarmee ging de paus voorbij aan een van de meest gruwelijke gebeurtenissen in de geschiedenis waarbij miljoenen indianen werden afgemaakt en anderen onder bedreiging werden bekeerd. Wie een bezoek brengt aan het Museo dell Tortura in Lima (Peru) zal vaststellen hoe vreselijk de inquisitie heeft huisgehouden in dat deel van de wereld. Hiermee volgden ze de oproep van de kerkvader Augustinus ‘Compelle intrare’ of ‘dwing ze (in de Kerk) binnen te komen’. En ook hier trekt de geschiedenis zich door tot vandaag. De bevrijdingstheologen die in Latijns-Amerika opkwamen voor de rechten van de indianen en andere armen, zoals Don Helder Camara en Gustavo Gutiérrez, werden door Johannes Paulus II regelrecht tegengewerkt en vervangen door oerconservatieve kerkleiders zoals José Cardoso Sobrinho. Toen in 2009 een 9-jarig meisje verkracht werd, zwanger werd en duidelijk werd dat ze dit niet zou overleven, lieten de ouders een abortus uitvoeren. Sobrinho excommuniceerde de ouders en de artsen. Dat priesters en bisschoppen niet vies waren en zijn om aan de kant te staan van regelrechte moordenaars bleek ook in Congo onder Leopold II en bij de genocide in Rwanda.
 
Zo komt de auteur bij de recente pedofilieschandalen in Kerk die eerst veel aandacht kregen in Verenigde Staten. Daar werden voor het eerst priesters veroordeeld omwille van seksueel misbruik van minderjarigen. Maar al snel werd duidelijk dat de katholieke Kerk al decennia een politiek van stilzwijgen hanteerde. ‘De bevoegde bisschop (van Boston) moest toegeven dat hij bij klachten de betrokken priesters gewoon overplaatste naar een andere parochie’, aldus Hebeis. Datzelfde gebeurde in Ierland en in tal van andere Europese landen. Uiteindelijk bleek dat het de paus zelf was die in 1962 en later in 2001 richtlijnen stuurde om dergelijke gevallen binnenskamers te houden en zeker niet door te geven aan de gewone gerechtelijke instanties. Wie hierover meer wil lezen kan terecht in het uitstekend gedocumenteerde boekje The Case of the Pope van Geoffrey Robertson die uit de hele heisa drie besluiten trok: ten eerste dat tienduizenden, misschien wel honderdduizend kinderen seksueel misbruikt werden door geestelijken, ten tweede dat duizenden geestelijken die de feiten hebben gepleegd, niet uit hun ambt werden ontzet noch aangegeven bij de bevoegde gerechtelijke instanties, en ten derde dat de Heilige Stoel in bevriende naties een eigen jurisdictie toepaste die in strijd was met de plaatselijke wetgeving en de bewijzen van schuld verborgen hield voor de plaatselijke autoriteiten. Toch lijkt de paus niet van plan om een andere houding aan te nemen.
 
Ook op financieel vlak is het Vaticaan niet zuiver op de graat. Dankzij het Verdrag van Lateranen in 1929 waardoor Vaticaanstad een echte staat werd, ontving de Kerk 1,75 miljard lire of 79 ton zuiver goud van Mussolini. De belegging van deze enorme som werd toevertrouwd aan Bernardino Nogara, later aan bisschop Marcinkus en de bankiers Sindona en Calvi. Dat daarbij geen morele scrupules speelden blijkt uit het feit dat ook geïnvesteerd werd in de drugs- en wapenindustrie en dat belangrijke sommen werden overgemaakt aan de Italiaanse christen-democraten, vooral aan gewezen premier Andreotti. De Banca Ambrosiano ban het Vaticaan ging echter over kop. Calvi werd dood teruggevonden, opgehangen onder een brug in Londen. Sindona werd in de gevangenis vergiftigd met cyaankali. En Marcinkus bleef uit de greep van het gerecht door toedoen van de paus die hem bescherming bood in het Vaticaan. Pas in 2009 ‘tekende het Vaticaan een overeenkomst met de Europese Unie waarin het zich verbond alle EU-richtlijnen inzake witwassen van geld, fraude en muntvervalsing te volgen’, aldus de auteur. Maar vorig jaar opende het Italiaanse gerecht opnieuw een onderzoek naar financiële malversaties rond het Instituut voor Religieuze Werken.
 
Het is maar een greep uit het Zwartboek van Michael Hebeis die het ook heeft over het enorme aantal heiligverklaringen van de laatste jaren (en publicitaire aspecten ervan), de vele Mariaverschijningen (en de commerciële aspecten ervan), de handel in relikwieën (zo zouden er een dozijn ‘voorhuiden’ van Jezus bestaan), de aanmoediging door de huidige paus van exorcisme om de duivel uit mensen te verjagen, de Index van de Verboden Boeken die wel niet meer bestaat, maar in de praktijk wel wordt toegepast op afwijkende teksten van theologen zoals Hans Küng, Leonardo Boff en Charles Curran die door de paus werden bestraft door hun leerstoel te ontnemen, en de ronduit immorele standpunten tegen het gebruik van voorbehoedsmiddelen wat in Afrika zorgde voor miljoenen Aids-doden. De auteur heeft het dan nog niet over de slavernij die eeuwenlang door de kerk verdedigd werd (zelfs bisschoppen kochten slaven bij notariële akten), over de minderwaardige positie van de vrouw en de weigering van de katholieke kerk om zich te verontschuldigen voor de Holocaust, dit in tegenstelling tot alle protestantse kerken die in 1948 daarvoor hun spijt betoogden en het antisemitisme tot een zonde verklaarden.
 
Na lezing van dit Zwartboek blijft maar één conclusie over: de katholieke kerk en de paus zijn hun moreel gezag volledig kwijt. Het wordt hoog tijd dat de democratische landen in de wereld dit inzien en dat ze een van de laatste dictaturen op deze wereld tot de orde roept. Als dat niet helpt dan moeten we het Vaticaan voortaan behandelen als een pariastaat.

Recensie door Dirk Verhofstadt
Michael Hebeis, Zwartboek Katholieke Kerk, Standaard Uitgeverij, 2011
 
Zwartboek schijnzelfstandigen; wettelijke maatregelen moeten uitbuitende bemiddelingsactiviteiten halt toeroepen
Aannemersfederatie Nederland wil wettelijke maatregelen waardoor zzp-bemiddelingsbureau’s en coöperatieve zzp-organisaties niet langer hun huidige activiteiten van ondermijnende en uitbuitende activiteiten kunnen voortzetten. Naleving en wetgeving ter beteugeling van deze uitwassen zijn essentieel voor een gezonde arbeidsmarkt in de bouwsector. Ook moet er op worden toegezien dat zelfstandigen zonder personeel voldoen aan eisen die men redelijkerwijs mag stellen aan ondernemers. Dit zijn enkele van de aanbevelingen die AFNL-voorzitter Henk Klein Poelhuis naar voren bracht bij de presentatie van het Zwartboek schijnzelfstandigen aan Tweede Kamerlid Paulus Jansen (SP) en leden.
 
Traditionele arbeidsmarkt op z’n kop
Al enkele jaren is de arbeidsmarkt in bouw en infra sterk in beroering. Vaste arbeidspatronen maken plaats voor flexibeler arrangementen en de opmars van zzp’ers is nergens zo zichtbaar als in de bouwsector. De oorzaken zijn genoegzaam bekend. Hoge loonkosten, lage prijzen, zware concurrentie tussen bedrijven maar ook tussen groot en klein, de hang naar het eigen-baas zijn, het projectmatig karakter van bouw en infra, opeenvolgende dips in de conjunctuur, en niet te vergeten een brede maatschappelijke behoefte -deels door de politiek gesteund en uitgedaagd- de vleugels uit te slaan en je loopbaan in eigen hand te nemen, zijn even zovele ingrediënten die de traditionele arbeidspatronen in enkele jaren op hun kop hebben gezet.
 
Flexibele arbeidsrelaties liever binnen de CAO
Waar het gemiddelde mkb-bedrijf een jaar of zes geleden nog een verhouding tussen vaste en variabele medewerkers kende van 80-20, tenderen de cijfers nu naar het omgekeerde. Begrijpelijk, maar daarom niet minder verontrustend, aldus Klein Poelhuis. Het midden- en kleinbedrijf drijft immers op kwaliteit, vakmanschap, continuïteit en service. Dat zijn de wapens waarmee de mkb-bouw en infra zich tooit in de strijd om de orders en daar ligt ook de concurrentiekracht. En die wapens zijn nu eenmaal het scherpst met een team van vaste krachten dat maximaal op elkaar is ingespeeld en waarvan ieder weet wat wie kan. Dat er meer ruimte komt voor flexibeler arbeidsrelaties juicht de AFNL-voorzitter toe, ook al om in tijden van stilstand of achteruitgang even op de rem te kunnen trappen. Maar de Aannemersfederatie ziet die relaties voor een deel toch liever binnen dan buiten de CAO.
 
Arbeidsmarkt wordt uitgehold
Wat we nu zien is van een groeiend wild-west gehalte. In het kielzog van die flexibilisering nestelen zich bemiddelaars en gelukszoekers die onze arbeidsmarkt verder uithollen en met dumpprijzen het verschil met CAO-loners ‘verleidelijk’ groot maken. De AFNL-voorzitter is er van overtuigd dat de groeiende prijzenslag die nu woedt op de arbeidsmarkt op de korte of langere termijn zowel bedrijven als opdrachtgevers zal treffen. Om die oneerlijke en tot uitholling van kwaliteit en sectorverworvenheden leidende concurrentie aan de kaak te stellen en de weg terug te vinden, heeft de Aannemersfederatie het Zwartboek Schijnzelfstandigen gemaakt. Hierin vertellen ondernemers tegen welke constructies en prijzen ze aan lopen en met rekenvoorbeelden wordt aangegeven waarover we precies praten.
 
Zwartboek schijnzelfstandigen stelt oneerlijke concurrentie aan de kaak
Het zwartboek gaat over schijnzelfstandigen en lieden die uit de situatie proberen een slaatje te slaan. Het gaat ook over een fenomeen waarvan we dachten het de kop te hebben ingedrukt,  maar helaas zo her en der weer opduikt: de koppelbaas. Niet de koppelbaas oude stijl, maar een moderne variant, in driedelig pak. Klein Poelhuis geeft expliciet aan dat het Zwartboek dus niet gaat over de echte zelfstandige zonder personeel, de echte vakman/ondernemer. Die koestert en respecteert de Aannemersfederatie in niet mindere mate dan een regulier bedrijf met medewerkers.
 
Een paar conclusies uit het zwartboek:
1. Zogenaamde bemiddelingsbureaus en coöperatieve organisaties bieden individuele en complete teams van zogenaamde zzp’ers aan, die tegen uurtarieven werken ver beneden de minimale uurlonen van personeel in vast dienstverband. De praktijken van deze bureaus zijn te omschrijven als moderne koppelbazerij.
2.  Zeker 70 procent van de bouwplaats-zzp’ers zijn schijnzelfstandigen, want ze voldoen niet aan de eisen die aan zelfstandigheid mogen worden gesteld. Ze kunnen de werkzaamheden niet zelfstandig uitvoeren; ze bepalen niet zelf hun tarieven; ze nemen het werk niet zelf aan; ze factureren niet zelf en kunnen niet beroepsaansprakelijk worden gesteld. Verder zijn ze zelden verzekerd tegen arbeidsongeschiktheid.
 
30 mei 2012
 
Zwartboek over de IGZ
02-04-2012

Honderden klachten kregen wij binnen over de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Vanavond neemt minister Edith Schippers het zwartboek met ruim 600 meldingen in ontvangst. Schippers belooft de reacties mee te nemen in een onafhankelijk onderzoek naar het functioneren van de IGZ. Ze zal in dit onderzoek nadrukkelijk het perspectief van de individuele klager aandacht geven.

Ook is er aandacht voor het handelen van dr. De Bruin, orthopeed in het Waterland Ziekenhuis, die vele medische missers beging. De IGZ beweerde vorig jaar aan Radar dat zij voor 2010 geen meldingen hadden ontvangen over dr. De Bruin. Inmiddels blijkt uit een WOB-procedure dat de IGZ De Bruin al uit 2003 kende en dat er in 2008 zelfs correspondentie is geweest tussen een inspecteur van het IGZ en de dokter. Hierna heeft De Bruin nog tientallen mensen invalide gemaakt.

http://www.trosradar.nl/uitzending/archief/detail/aflevering/02-04-2012/zwartboek-over-de-igz/?p=1
© 2013 - 2024 Doofpotaffaires
Powered by JouwWeb